Portret: Jean Milongo
In een reeks portretten zetten wij een aantal huishoudelijke hulpen in de spotlight. We schrijven regelmatig in onze blogs over allerlei ontwikkelingen in 'schoonmaakland', over handige schoonmaaktips, en nog veel meer. Maar: de kracht van onze dienstverlening ligt bij onze mensen. Vandaag laten we u graag kennismaken met Jean Milongo.
Jean, die ooit zelf heeft moeten vluchten uit thuisland Congo, werd op een reis naar Senegal in 2005 geraakt door de leefomstandigheden van weeskinderen. Hij besloot daar iets mee te doen: hij kocht een stuk land, begon met de bouw van een weeshuis en richtte een stichting op, Stichting Rosangelankie. Hoe besluit je om aan de andere kant van de wereld een weeshuis te gaan bouwen? Een korte vraag & antwoord met Jean!
Waarom besloot jij een weeshuis op te richten!'?
Toen ik in 2005 op reis was in Senegal, kwam ik aan in het dorp Abené. Ik zag daar een paar kinderen die er heel slecht aan toe waren. Het raakte me zo. Met de weinige spullen die ik bij me had, kon ik niet anders dan hen helpen. Van het een kwam het ander. Hun situatie liet me niet meer los. Ik wist diep vanbinnen dat ik iets moest gaan doen voor deze kinderen. Ik kreeg toen het idee om een weeshuis te gaan bouwen. Deze kinderen hebben geen vast onderkomen, geen onderwijs, soms niet eens één warme maaltijd per dag. Hier wilde ik verandering in brengen. Samen met vrienden uit Nederland en uit Senegal zijn we gestart met de Stichting Rosangelankie. De naam betekent liefde, hoop, vreugde en geluk.
Is het niet ontzettend zwaar, om zo'n weeshuis te runnen, en dat vanuit Nederland? Ja dat is het wel. Het is vooral zwaar omdat we niet zo snel kunnen gaan met de bouw als we zouden willen. We zijn enorm dankbaar voor alle betrokkenen die de bouw financieel ondersteunen. Maar we hopen dat dit toeneemt, zodat we zo snel mogelijk de middelen hebben om de bouw te kunnen afronden.
Hoe gaat het nu met het weeshuis?
Op het moment wachten we op nieuwe financiele stromen, zodat we de bouw kunnen hervatten. Jaarlijks bezoeken we verder met een groep vrijwilligers het dorp en houden dan een gezellige dag met de weeskinderen daar. Volksdans, spelletjes en eten. De kinderen leven daar echt van op.
Wanneer het weeshuis klaar is, zal het aan kinderen van 0 tot 16 jaar opvang bieden. Onderwijs voor alle leeftijden, en minimaal 1 warme maaltijd per dag. Vrijwilligers uit de omgeving zullen getraind worden en voor de kinderen zorgen.
Hoe kom jij aan jouw energie?
Elke keer als ik de kinderen zie, raken ze mijn hart weer. En elke keer als ik ze zie, word ik vastberadener om ons doel te bereiken. Daar wil ik voor blijven gaan. Zij geven me de kracht en energie om door te gaan. Ik hoop met heel mijn hart dat de weeskinderen heel binnenkort hun leven echt kunnen oppakken.
